แนวคิดของสมอง: ประวัติ Matthew Cobb Profile (2020)
กวีเอมิลี่ ดิกคินสันทำให้สมองกว้างกว่าท้องฟ้า ลึกกว่าทะเล และเกี่ยวกับน้ำหนักของพระเจ้า นักวิทยาศาสตร์ต้องเผชิญกับงานที่น่ากลัวในการอธิบายอวัยวะนี้ตามอัตภาพ อุปมาอุปมัยประเภทต่างๆ – ของการกำกับดูแล; ของแผนที่ เครือข่ายโครงสร้างพื้นฐานและโทรคมนาคม ของเครื่องจักร หุ่นยนต์ คอมพิวเตอร์ และอินเทอร์เน็ต การเปรียบเทียบนั้นทำได้จริงและมีอยู่มากมาย กระนั้น บางทีอาจเป็นเพราะความแพร่หลาย คำอุปมาที่เราใช้เพื่อทำความเข้าใจสมองมักไม่มีใครสังเกตเห็น เราลืมไปว่ามันเป็นคำอธิบายและมองว่ามันเป็นคุณสมบัติทางธรรมชาติ
อันตรายที่ซ่อนอยู่ดังกล่าวเป็นศูนย์กลางของแนวคิดเรื่องสมองของนักชีววิทยาและนักประวัติศาสตร์ Matthew Cobb ประวัติศาสตร์ทางปัญญาที่มีความทะเยอทะยานนี้ติดตามความเข้าใจที่เปลี่ยนแปลงไปของสมองตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน โดยส่วนใหญ่อยู่ในความคิดแบบตะวันตก Cobb กล่าวถึงความท้าทายที่เพิ่มขึ้นต่อประโยชน์ของอุปมาในการกำกับและอธิบายการวิจัยด้านประสาทวิทยา ด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตนที่สดชื่น เขายืนยันว่าวิทยาศาสตร์ไม่มีที่ไหนใกล้ที่จะรู้ว่าสมองทำอะไรและทำอย่างไร หรือแม้แต่สิ่งใดที่เหมือนกับพวกเขาเลย
จริยธรรมการทดลองกับเนื้อเยื่อสมองของมนุษย์
คอบบ์แสดงให้เห็นว่าแนวคิดเกี่ยวกับสมองได้รับการหล่อหลอมจากกรอบศีลธรรม ปรัชญา และเทคโนโลยีมาโดยตลอด เพื่อมอบให้กับผู้ที่สร้างเรื่องเล่าที่โดดเด่นในสมัยนั้น ในศตวรรษที่สิบเจ็ด นักปรัชญาชาวฝรั่งเศส René Descartes จินตนาการว่าสมองของสัตว์ทำงานผ่านกลไกไฮดรอลิก ในขณะที่ยังคงรักษามุมมองของธรรมชาติอันศักดิ์สิทธิ์ของจิตใจที่แยกออกจากสสาร ต่อมาเจ้าหน้าที่ เช่น แพทย์และนักปรัชญาในศตวรรษที่สิบแปด Julien Offray de Le Metrie ได้แยกเอาภาพพจน์และเปรียบเทียบมนุษย์กับเครื่องจักร นักฟิสิกส์ชาวอิตาลี Alessandro Volta ปฏิเสธแนวคิดเรื่อง ‘กระแสไฟฟ้าจากสัตว์’ ซึ่งเสนอโดย Luigi Galvani คู่แข่งของเขาว่าเป็นพลังสำคัญที่ทำให้อินทรียวัตถุเคลื่อนไหว โวลตาได้รับแรงผลักดันอย่างน้อยส่วนหนึ่งด้วยความเกลียดชังต่อมุมมองทางกลไก
อุปมาอุปมัยใหม่มาจากการทำนายลักษณะนิสัยจากศตวรรษที่สิบเก้า ทฤษฎีวิวัฒนาการ และหลักคำสอนเรื่องการยับยั้งทางสรีรวิทยา ซึ่งเป็นแนวคิดที่ว่าระบบประสาทสามารถยับยั้งการกระทำและพฤติกรรมได้ จากนั้นยุคของการสื่อสารก็มาถึง และด้วยภาษาที่สดใหม่สำหรับสมอง
การปะทะกันของภาพ
การค้นพบเซลล์ประสาทในช่วงปลายศตวรรษที่สิบเก้าทำให้เกิดการปะทะกันของภาพคู่แข่ง นักปฏิรูปจินตนาการถึงส่วนประกอบที่แยกจากกัน เทียบได้กับสายไฟและสัญญาณของโครงสร้างพื้นฐานโทรคมนาคมที่เพิ่งตั้งขึ้นใหม่ อนุรักษ์นิยมโยนระบบประสาทเป็นเครือข่ายต่อเนื่อง (หรือ reticulum) คล้ายกับการไหลเวียนของเลือด รู้สึกว่าสิ่งนี้อธิบายว่าความตั้งใจและจิตใจอาจทำงานอย่างไร สำหรับพวกเขา การส่งสัญญาณที่ไม่ต่อเนื่องบ่งบอกถึงความคิดนอกรีตของจิตใจ บางทีแม้กระทั่งจิตวิญญาณ
หลังปี 1940 การอ้างอิงถึงเครื่องทอผ้าวิเศษ ผีในเครื่องจักร วงจรตรรกะ สมองของสัตว์เลื้อยคลาน โปรเซสเซอร์คู่ขนาน และจิตใจที่อัพโหลดเพิ่มขึ้นจากรากฐานเหล่านั้น Cobb ตั้งข้อสังเกต แต่เพียงผ่านๆ ไปว่า เราต้องการภาพใหม่เพื่อให้เข้าใจถึงการพัฒนางานวิจัย ตั้งแต่ปัญญาประดิษฐ์ไปจนถึงสมองขนาดเล็กที่ปลูกในห้องปฏิบัติการ ไปจนถึงการปลูกถ่ายสมอง เขาไม่ได้พยายามสร้างตัวอย่าง
จากเนื้อสู่ใจ: รากของสติ
ข้อเสนอการบรรยายของคอบบ์นั้นคุ้นเคย พลังแห่งการอุปมาอุปมัยในวิทยาศาสตร์ได้รับการยอมรับจากนักประวัติศาสตร์และนักปรัชญาวิทยาศาสตร์มาช้านาน สำหรับผู้ชมยอดนิยมที่เขากำหนดเป้าหมาย บัญชีของ Cobb มีส่วนสำคัญ: มีเพียงไม่กี่คนที่เสนอข้อมูลเชิงลึกที่เข้าถึงได้ พร้อมตัวอย่างทางเลือกและคำอธิบายที่ชัดเจนของปัจจัยทางสังคมที่อยู่เบื้องล่าง คอบบ์ยังแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าภาษาที่เป็นรูปเป็นร่างให้อะไรได้มากกว่าแค่กลั่นกรองหรือให้รูปร่างแก่วิชาที่ซับซ้อนและจับต้องไม่ได้ คำอุปมาเปลี่ยนวิธีการทำวิทยาศาสตร์ โดยให้สิทธิ์การตีความใหม่หรือสร้างแรงบันดาลใจการทดลองใหม่
คอบบ์ยังเตือนเราด้วยว่าคำอุปมาปกปิดได้มากเท่าที่จะเปิดเผย แนวคิดที่พวกเขานำเสนออย่างโน้มน้าวใจมักจะมองข้ามองค์ประกอบหลัก การเปรียบเทียบสมองกับคอมพิวเตอร์เป็นเรื่องหลอกลวง แต่การละเลยว่าสมองก็เป็นอวัยวะเช่นกัน และตระหนักในสิ่งนั้น ภาพและภาษาที่มีอยู่ของเรากำลังถูกจำกัดอย่างสิ้นหวังเมื่อต้องจินตนาการถึงสถานการณ์ที่จิตใจ ร่างกาย และร่างกายรวมเข้าด้วยกันอย่างแนบแน่น
ดังนั้น แม้จะมีพลังของพวกเขา คำอุปมาของเราได้ทำเพียงเล็กน้อยเพื่อเชื่อมการแบ่งแยกที่เกิดขึ้นเมื่อนักวิทยาศาสตร์พยายามทำความเข้าใจว่าสมองคืออะไร หลังจากการค้นคว้าหลายศตวรรษ รวมถึงความก้าวหน้าล่าสุดในการสำรวจจิตสำนึกด้วยเทคนิคการถ่ายภาพ เช่น การถ่ายภาพด้วยคลื่นสนามแม่เหล็กที่ใช้งานได้จริง ก็ยังไม่มีคำตอบสำหรับคำถามของเช็คสเปียร์ในเรื่อง The Merchant of Venice — “บอกฉันทีว่าพันธุ์แฟนซีอยู่ที่ไหน ในหัวใจ หรือในหัว ?”
เราไม่สามารถหยุดใช้อุปมาอุปมัยได้ นักวิทยาศาสตร์ใช้ภาษาเปรียบเทียบเพื่อจัดระเบียบและสื่อสารความคิดและความคิด แต่การที่ประสาทวิทยาศาสตร์จะเข้าใกล้แนวคิดที่น่าสนใจของสมองในอีกไม่กี่ทศวรรษข้างหน้าหรือไม่นั้นอาจขึ้นอยู่กับการพิจารณาบทบาทของอุปมาอุปมัยอย่างเต็มรูปแบบ ด้านบนของรายการ: นักวิจัยควรรับทราบt
