ทำหน้าที่เธออีกครั้ง
หนังสือเล่มนี้ — เล่มแรกจาก Wadman อดีตนักข่าว666slotclub Nature — เชิญเปรียบเทียบกับ Rebecca Skloot’s 2007 The Immortal Life of Henrietta Lacks (Crown) Skloot ยังสำรวจมรดกทางสังคม จริยธรรม และประวัติศาสตร์ของการวิจัยเกี่ยวกับมนุษย์และเนื้อเยื่อที่ถูกทิ้ง หนังสือของเธอดึงพลังส่วนใหญ่มาจากการสร้างประวัติศาสตร์ความสัมพันธ์ของผู้เขียนกับ และการสนับสนุนในนามของครอบครัวของแล็คส์ Wadman ยืนหยัดจากแหล่งข้อมูลและเนื้อหาเพื่อแนะนำผู้อ่านผ่านการเล่าเรื่องที่น่าสนใจไม่น้อย
Rubivirus ซึ่งเป็นสาเหตุของโรคหัดเยอรมัน
เซลล์ไลน์ที่ศูนย์กลางของ The Vaccine Race, WI-38 ก่อตั้งขึ้นในทศวรรษ 1960 โดย Leonard Hayflick นักเพาะเลี้ยงเซลล์ที่ขับเคลื่อนสถาบัน Wistar Institute อิสระในฟิลาเดลเฟีย รัฐเพนซิลเวเนีย สถาบันแห่งนี้กำลังกลายเป็นศูนย์กลางระดับโลกในการทำสงครามกับโปลิโอและไวรัสอื่นๆ ภายใต้การอำนวยการของฮิลารี คอปรอฟสกี ผู้อำนวยการที่มีขนาดใหญ่กว่าชีวิต แม้ว่า Koprowski มองว่านักเพาะพันธุ์เซลล์เป็น “นักแสดงที่สนับสนุน” ต่อนักไวรัสวิทยาชื่อดังของสถาบัน แต่งานในห้องปฏิบัติการของ Hayflick ก็ได้รับความสนใจจากเขาในไม่ช้า
ในช่วงปลายทศวรรษ 1950 เซลล์เพาะเลี้ยงในห้องปฏิบัติการที่มีอยู่ทั้งหมดได้มาจากเนื้องอก เช่น มะเร็งปากมดลูกที่ฆ่า Henrietta Lacks ในปี 1951 และก่อให้เกิดเซลล์ HeLa ที่เป็นอมตะของเธอ ในการค้นหาเซลล์ของมนุษย์ปกติที่ไม่น่าจะติดไวรัส Hayflick กลายเป็นตัวอ่อนในครรภ์ (ในขณะนั้นการทำแท้งเป็นสิ่งผิดกฎหมายในสหรัฐอเมริกา แต่โรงพยาบาลบางแห่งทำ ‘การทำแท้งเพื่อการรักษา’ ซึ่งเซลล์ของทารกในครรภ์มนุษย์มา) เป็นครั้งคราว) Hayflick เกลี้ยกล่อมเนื้อเยื่อของทารกในครรภ์ที่แตกต่างกัน — เซลล์จากกล้ามเนื้อ ไต หัวใจ และปอด — เพื่อแบ่งในห้องปฏิบัติการ จาน. เซลล์เหล่านี้ต่างจากเซลล์มะเร็ง เช่น HeLa ซึ่งมีโครโมโซมที่ไม่เสถียร เซลล์เหล่านี้มีจำนวนโครโมโซมปกติแม้หลังจากหลายเดือนของการแบ่งวัฒนธรรม อย่างไรก็ตาม ในที่สุด ไลน์เซลล์ก็เริ่มตาย
เฮย์ฟลิคตั้งทฤษฎีว่าเซลล์ที่แข็งแรง
สามารถแบ่งเซลล์ได้จำนวนจำกัด ที่จุดประกายด้านความชราของเซลล์ (Jack Szostak, Elizabeth Blackburn และ Carol Greider ผู้ซึ่งกำหนดแง่มุมของพื้นฐานทางชีววิทยาใน DNA caps ที่เรียกว่า telomeres ได้รับรางวัลโนเบลสาขาการแพทย์ประจำปี 2552)
ในไม่ช้า Koprowski ก็ได้รับแนวคิดอื่นๆ สำหรับเซลล์ของทารกในครรภ์ เฮย์ฟลิคแสดงให้เห็นว่าเซลล์ดังกล่าวอาจติดไวรัสของมนุษย์ รวมทั้งโปลิโอด้วย นั่นทำให้พวกเขาเป็นเครื่องมือในอุดมคติสำหรับการศึกษาการติดเชื้อและการผลิตวัคซีน — ไวรัสที่ฆ่าหรือทำให้อ่อนแอซึ่งเรียกการตอบสนองทางภูมิคุ้มกันต่อเชื้อโรค วัคซีนโปลิโอที่ประสบความสำเร็จครั้งแรกที่พัฒนาโดย Jonas Salk ในปี 1952 (T. Tansey Nature 520, 620–621; 2015) สร้างขึ้นจากการติดเชื้อโปลิโอในเซลล์ไตของลิงแล้วฆ่าเชื้อไวรัส อย่างไรก็ตาม การฆ่าวัคซีนโปลิโออย่างไม่สมบูรณ์ทำให้คนหลายร้อยคนเป็นอัมพาต นักวิทยาศาสตร์หลายคน รวมทั้ง Koprowski กำลังติดตามวัคซีนโปลิโอที่อันตรายน้อยกว่า มีประสิทธิภาพมากกว่า ซึ่งประกอบด้วยไวรัสที่อ่อนแอลงหลังจากถูกส่งผ่านเซลล์ของลิงซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่การค้นพบว่าเซลล์ลิงสามารถขนส่งไวรัสที่ตรวจจับได้ยาก กระตุ้นให้ Koprowski เป็นผู้นำเซลล์ในครรภ์มนุษย์ของ Hayflick ในฐานะโรงงานผลิตวัคซีน
WI-38 เกิดขึ้นจากความร่วมมือระหว่าง Hayflick และ Sven Gard นักวิทยาศาสตร์แพทย์ชาวสวีเดน การทำแท้งนั้นถูกกฎหมายแต่ถูกจำกัดในสวีเดน และแพทย์ยินดีที่จะให้ประวัติทางการแพทย์ของผู้ป่วยเพื่อให้ผู้ควบคุมดูแลวัดว่าเซลล์ของทารกในครรภ์อาจมีแนวโน้มที่จะกลายเป็นเนื้องอกหรือไม่ ในปีพ.ศ. 2505 เนื้อเยื่อปอดจากทารกในครรภ์ของนางเอ็กซ์ถึงขั้นเฮย์ฟลิค เขาสร้างหลอด WI-38 เซลล์หลายร้อยหลอดและแช่แข็งพวกมันในไนโตรเจนเหลว ผลลัพธ์วัคซีนโปลิโอ Wistar พบว่าใช้ในยุโรป แต่ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเซลล์คือการป้องกันโรคหัดเยอรมัน ในช่วงทศวรรษที่ 1940 พบว่าสตรีมีครรภ์ที่เป็นโรคหัดเยอรมันมักให้กำเนิดทารกที่ตาบอด ต่อมาแพทย์ได้เชื่อมโยงการติดเชื้อเข้ากับอาการหูหนวก หัวใจบกพร่อง และการอักเสบของสมองที่ร้ายแรงถึงชีวิต มีการแพร่ระบาดในสหรัฐอเมริกาทุกๆ 6-9 ปี และสิ่งหนึ่งที่อยู่ในขอบฟ้าเมื่อนักวิจัย Wistar เริ่มทำงานเกี่ยวกับวัคซีนในปี 1960
ที่นี่ Wadman หันความสนใจไปที่นักวัคซีน Stanley Plotkin เธอพยายามอย่างเต็มที่ในข้อความเหล่านี้ โดยอธิบายการทดลองทางคลินิกที่น่าสงสัยด้านจริยธรรมอย่างมีสติในเด็กกำพร้า เด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา และประชากรกลุ่มเสี่ยงอื่นๆ วัคซีนป้องกันโรคหัดเยอรมันของ Plotkin ไม่ใช่ตัวเลือกแรกของรัฐบาลสหรัฐฯ ส่วนใหญ่เป็นเพราะความกังวลเกี่ยวกับการใช้วัคซีนที่ทำจากเซลล์ของมนุษย์ แต่ในไม่ช้ามันก็ชัดเจนว่าวัคซีนที่แข่งขันกันซึ่งผลิตขึ้นจากเซลล์สัตว์ทำให้เกิดผลข้างเคียงที่น่าเป็นห่วงและไม่นำไปสู่ภูมิคุ้มกันที่ยาวนาน ในปี 1978 สหรัฐอเมริกาได้อนุญาตวัคซีนของพล็อตกิน
Hayflick กลับมาเล่าเรื่องในส่วนสุดท้ายอีกครั้ง การรายงานของ Wadman เปล่งประกายเมื่อเธออธิบายข้อพิพาททางกฎหมายที่รุนแรงและทำลายอาชีพที่เกิดขึ้นระหว่าง Hayflick และรัฐบาลสหรัฐเกี่ยวกับการเป็นเจ้าของและการขายเซลล์ WI-38 หลังจากที่เขาย้ายไปที่มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด แคลิฟอร์เนียในปี 2511 การปะทะกันนั้นทำให้เขาต้อง ลาออกในปี พ.ศ. 2519 และขอถอนตัวจากการพิจารณารับตำแหน่งผู้กำกับการสถาบันผู้สูงอายุแห่งชาติสหรัฐฯ ที่จัดตั้งขึ้นใหม่ในเมืองเบเทสดา รัฐแมริแลนด์ W 666slotclub
